از انجام کارهای خانگی در ادارات دست بردارید

تحقیقات اخیر انجام‌شده در دانشگاه هاروارد نشان می‌دهد احتمال داوطلب شدن برای انجام کارهایی که در ادارات بدون اجر و مزد هستند– کارهایی که می‌توانند بر وظیفه اصلی کارمندان تأثیر منفی بگذارد-  مانند برنامه‌ریزی برای مهمانی‌ها، انجام دادن وظایف همکارانی که در مرخصی هستند، توسط زنان ۴۸ درصد بیشتر از همکاران مردشان است.

اقتصاددانان به این کارها «کارهای خانگی اداری» میگویند،کارهای غیر تولیدی زمان‌بری که ریسک و پاداش کمتری را به دنبال دارند.

این تحقیقات نشان می‌دهد احتمال داوطلب شدن مردان در گروه‌های تک جنسیتی که صرفاً مردان حضور دارند بسیار بیشتر از گروه‌هایی است که زنان نیز در آن حضور دارند! در گروه‌های مختلط، زنان ۴۴ درصد بیشتر از  مردان احتمال دارد برای انجام کارهای داوطلبانه داوطلب شوند.

همچنین بر اساس این تحقیقات مدیران چه زن و چه مرد بیشتر از زنان میخواهند کارهای داوطلبانه را انجام بدهند. انتخابی هوشمندانه، زیرا احتمال اینکه از زنان جواب مثبت بشنوند بسیار بیشتر از مردان است.

احتمال بله گفتن مردان برای انجام کارهای داوطلبانه در ادارات ۵۱ درصد و برای زنان ۷۶ درصد است.

مشخص است که در بسیاری از موارد نه گفتن بسیار دشوار است اما تلاش کنیم حداقل نفر اولی نباشیم که برای انجام کارهای بدون اجر و مزد داوطلب می‌شود.

منبع:‌ نیویورک تایمز

توهین

شاید کمتر کسی تصور کند که گفتن یک جمله توهین‌آمیز در مشاجره لفظی بین دو شهروند عادی یک کشور بتواند تبدیل به آشوبی داخلی شود. اتفاقی که در فیلم  The insultمیافتد. تونی شهروند مسیحی لبنانی با یاسر، پناهنده‌  فلسطینی که در لبنان زندگی می‌کند، بر سر تعمیر لوله آب مشاجره می‌کند. مشاجره‌ای که به دادگاه کشیده می‌شود.و همین جرقه‌ای است بر باروت خشم مردمی که سال‌ها با التهاب جنگ‌های داخلی زندگی کرده‌اند.

«توهین» به کارگردانی زیاد دوئیری کارگردانی لبنانی نشان می‌دهد چگونه زخم‌های کهنه التیام نیافته در گذشته با یک تلنگر سر باز می‌کنند و تازه می‌شوند. چگونه کلمه‌ای توهین‌آمیز می‌تواند به فوران آتشفشان خشم ساکنین خاورمیانه بیانجامد. خاورمیانه‌ای که به گفته یکی از شخصیت‌های فیلم زادگاه توهین و تحقیر است و ساکنین آن هرروز طعم تلخ توهین و تحقیر و شهروند درجه دوم بودن را می‌چشند.

شماره ۱۷ سهیلا

صندلی سفید. صندلی خالی‌ای که روبه روی حاضرین در اتاق قرار داده شده است.  هرکس که روی صندلی می‌نشیند شماره‌ای دارد. زنان و مردان برای پیدا کردن شریکی برای ادامه زندگی‌شان بدون محدودیت سنی روی صندلی می‌نشینند و خودشان را معرفی می‌کنند.سهیلا شماره ۱۷ است.

فیلم «شماره ۱۷ سهیلا» ساخته محمود غفاری زندگی زنی ۴۰ ساله، مجرد و کم اعتماد به نفس را نشان می‌دهد که به دلیل فشارهای اجتماعی،میل به بچه‌دار شدن و نیازهای جنسی‌اش به دنبال ازدواج است.

موضوعی جذاب و جسورانه با نگاهی که اسیر کلیشه‌ها نمی‌شود. بازی‌های خوب و یکدست، و ریتم خوب، همه و همه از شماره ۱۷ سهیلا فیلم خوب و قابل دفاعی ساخته است.