Miss Violence

فیلم با سکانس جشن تولد دختری یازده‌ساله شروع می‌شود. همه‌ی اعضای خانواده خوشحال‌اند. صدای موسیقی فضا  را پر کرده است. دختر به همراه پدرش می‌رقصد. پدر او را می‌بوسد و از او جدا می‌شود. مادر و خواهر بزرگ‌تر مشغول بریدن کیک تولد هستند. دختر به سمت بالکن اتاق می‌رود. از نرده‌های آن بالا می‌رود. همه‌ی اعضای خانواده پشتشان به دختر است. دختر نگاهی به دوربین می‌اندازد و خود را به پایین پرت می‌کند. صدای موسیقی قطع می‌شود. اعضای خانواده با شنیدن صدای برخورد دختر به کف زمین به سمت دوربین می‌چرخند و کات.

اگر اعصاب درست و حسابی دارید، فیلم تاثیرگذار Miss Violence ساخته کارگردان یونانی الکساندروس آوراناس را از دست ندهید. خشونت خانوادگی، خشونت علیه کودکان، وضعیت بد اقتصادی و انحطاط اخلاقی که نیازهای مالی می‌تواند همراه خود داشته باشد، لایه‌لایه‌های فیلم را تشکیل می‌دهند. Miss Violence همچون قطعات پازلی با قطعات به هم ریخته است که تماشاگر باید تا سکانس انتهایی فیلم تکه‌تکه‌های آن را کنار هم قرار دهد تا تصویر غیرمبهمی از زندگی اعضای خانواده که نمادی از وضعیت نابسامان یونان امروز است، بیابد.