ویتسک؛ اجرایی مبهوت کننده

نمایش ویتسک رضا ثروتی اجرای مبهوت کننده ای دارد. از همان موقع که وارد سالن میشوی تحت تأثیر دکور نمایش که اول برایت غیرملموس و عجیب و غریب میاید، قرار میگیری. دکوری نیم دایره که در دوگوشه به دو سطح مسطح ختم میشود با دوخروجی متفاوت. با  شروع نمایش و پیشرفت آن دلیل انتخاب همچین دکور ناملموسی برایت روشن میشود.  نیم دایره، نمادی از کره زمین است که از یک طرف به آسمان و ماه ختم میشود و از طرف دیگر به زمین و درب خروجی ای که برای کارهای زمینی از آن استفاده میشود و آدم هایی که در طول نمایش در حرکت هایی چون حرکت پاندول ساعت در این نیم دایره حرکت می کنند. نمی خواهم از متن نمایش و از ویتسک که مردی درمانده و بدبخت است که  تنها انگیزه اش در زندگی کار کردن و پول درآوردن برای زن و بچه اش است حرف بزنم. چیزی که من را در نمایش رضا ثروتی مسحور خودش کرد بیشتر از متن نمایش، نحوه اجرای کم نظیر آن  بود. طراحی صحنه، نورپردازی، موسیقی و بازی فوق العاده بازیگران و از همه مهم تر صداگذاری عالی واستفاده از اصوات گوناگون که ابهت نمایش را چندین و چندین برابر می کرد. بعداز دیدن نمایش تازه متوجه شدم چرا این نمایش تنها 19 اجرا دارد و قرار است تنها تا 19 دی ماه اجرا شود.  قطعن اجرای بی عیب و نقص همچین نمایش سنگینی کار سخت و طاقت فرسایی است و قطعن انرژی زیادی از بازیگران آن در طول نمایش و حرکت در اینچنین دکور نمایشی میگیرد.

شاید تنها ایرادی که بتوان به نمایش ویتسک رضا ثروتی گرفت طولانی بودن آن و صحنه های اضافی است که می توانست حذف گردند تا ریتم نمایش در اواسط آن افت ملموسی پیدا نکند. نمایشی که به نظرم شروع و پایانی طوفانی دارد. اجرای مجازات ویتسک و بریدن دست هایش در ابتدای نمایش توسط اره برقی و مجازات و به قتل رسیدن ماریا همسر خائن ویتسک در انتهای نمایش که بسیار تأثیر گذار از کار در آمده است.