سالی که نکوست از بهارش پیداست؟

سال نود و یک با بدعت جدیدی در حوزه سینما آغاز شد. دو فیلم گشت ارشاد و زندگی خصوصی ابتدا در یک سری از شهرها نمایششان ممنوع شد و بعد از سر و صدا و اعتراضات بیشتر برادران حزب اللهی و کشیده شدن ماجرا به نمازجمعه و برپایی تظاهرات خود جوش مقابل وزارت ارشاد و درب سینماهای نمایش دهنده، سرانجام وزارت ارشاد و شورای صنفی نمایش دست هایشان را به نشانه تسلیم در مقابل این برادران صاحب نظر لابد،  بالا بردند و اعلام کردند که اکران این دو فیلم که اتفاقن کارگردانهایشان هم همچنین ناخودی محسوب نمیشوند، متوقف شده و دو فیلم جدید جایگزین آنها می شوند. از آن طرف هم کارگردان های این دو فیلم  که عرض کردم  همچین ناخودی هم محسوب نمیشوند در نامه های اعتراضی جداگانه ای گفته اند در مقابل این بی قانونی ها تا آخر خواهند ایستاد. محمد حسین فرح بخش اینجا و سهید سهیلی اینجا .

به نظر میرسد در سال جدید، بندگان خدا سینماگران و فیلمسازان سینمای رو به احتضارمان، امسال  بعد از گذشت از هزار توی مجوزات و فیلترها و سانسورهای مرسومه این روزهای وزارت فخیمه ارشاد که عملن رمق و شیره  یک فیلم را تا رسیدن به پرده نمایش همچین یکجا می کشد ، می باید مجوز و تأیید برادران حزب اللهی را هم هنگام اکران فیلم هایشان بگیرند که اگر خدای ناکرده فیلم و اثری به مذاق این گروه خوش نیاید با داشتن تریبونهای آنچنانی و البته ادوات آنچنانی تر، به صورت خودجوش اقدام به پائین کشیدن آن فیلم ها خواهند کرد. 

هرچند بنده پیشنهاد می کنم وزارت فخیمه ارشاد و شورای صنفی نمایش برای این که در سال جدید خدای ناکرده دوباره مجبور به بالا بردن دست هایشان به نشانه تسلیم نشوند، قبل از اکران عمومی فیلم ها در حرکتی کاملن فرهنگی در اکران هایی خصوصی  برای تمامی فیلمهایی که به نظرشان می تواند مجوز نمایش داشته باشند - ترجیحاً بعد یا قبل از نمازهای جمعه-  برای برادران حزب اللهی صاحب نظر، نظر این صاحب نظران را قبلن در رابطه با نمایش عمومی فیلم ها جویا شوند، تا دیگر کار به بالا کشیده شدن فیلم ها و بعد پائین کشیده شدن آنها آن هم با این همه بی آبرویی نکشد.