فیلم زندگی

کاشکی زندگی یه دکمه بازگشت به عقب داشت تا هر وقت دلت برای یه لحظاتی از زندگیت، یا یه سری از آدمایی که یه روزی تو زندگیت بودند و دیگه نیستند، تنگ میشد؛ مثل فیلمایی که اکران شدند و بعد نمایش عمومیشون میشه یه نسخه ازشون داشت و هروقت دلت خواست، گذاشت تو دستگاه پخش و هی دیدشون و هی دیدنشون، فیلم زندگی رو هم میشد دوباره از اول دید و هی یه سری لحظات و خاطرات و طعم بودن با اون آدما رو که نقششون رو به کل از فیلمت حذف کردی، هی دوباره مزه مزه کنی. شاید هم دلت خواست و دکمه استاپ رو زدی رو اون شاه سکانس فیلم و به کارگردان گفتی: تا همین جا بسه. بقیه اش رو به کل بریز دور!