من از دنیای بدون کودک می ترسم!‏

ششم اکتبر سال هزار و نهصد و پنجاه و سه، سازمان ملل، یونیسف یا همان صندوق بین المللی اضطراری کودکان را به عنوان یکی از بخش های دائمی خود به رسمیت شناخت. در هشتم اکتبر همان سال این روز به نام روز جهانی کودک معرفی شد. عملکرد اصلی یونیسف از کنوانسیون حقوق کودک منشأ میگیرد. کنوانسیونی که در مقدمه آن آمده است: کودک باید در فضائی سرشار از خوشبختی، محبت و تفاهم بزرگ شود. آرزویی که تا به امروز برای بسیاری از کودکان جهان برآورده نشده است. کودکانی که از همان بدو تولد به دنیای بی رحم بزرگسالی هل داده میشوند و دنیایشان هیچ رنگ و بوئی از شادی ها، بی خیالی ها و سرخوشی های کودکانه ندارد. طبق آمار سازمان های بین المللی امروزه در سراسر جهان دویست و پانزده میلیون کودک کار وجود دارد و متأسفانه طبق آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران در سال هشتاد و هشت تعداد کودکان کار و خیابان در ایران به رقم دو میلیون و پانصد هزار کودک در آمارهای رسمی رسیده است که این تعداد در آمارهای غیر رسمی بیشتر از این ها نیز گزارش شده است. به امید روزی که کودکان در سراسر جهان مجال کودک بودن و کودکی کردن را بیایند.

تصویر از خشایار الیاسی ست. تیتر نوشته هم از نمایشگاه عکس های او با موضوع کودکان افغان و کار است که در سال هشتاد و هفت در تهران برگزار شد.