گریــه کن پـــدر!

پـدر امـیر جـوادی فـر است که اینـگونه سـر بر شـانه های " بـابـک" دیـگر پسرش نهاده است و اشـک مـی ریـزد. گــریــه کــن پــدر! هــای هــای گــریه کن. برای امیر و اشکان و ندا و سهراب های این سرزمین گریه کن. بــغض آمــاسـیده در گـلوی این روزهای ِ مان را خــیال باریدن نیست. تو به جای همه مان گریه کن.