سی و سومین جشنواره فیلم فجر: یادداشت یک: نگاهی به فیلم بهمن

بهمن به کارگردانی مرتضی فرشباف و بازی فاطمه معتمدآریا و احمد حامد

هما با بازی فاطمه معتمدآریا پرستار کهنه کاری است که به درخواست یکی از پزشکان بیمارستانی که در آن مشغول به کار است، مسئولیت شیفت شب مراقبت از مادر پیر و بیمار او را در ده شبی که به سفر خارج از کشور میرود، بعهده می گیرد. ده شبی که آسمان زمستانی آن مدام برفی است. برفی که در طول روز و شب میبارد و همه جا را احاطه کرده است و شاید این برف نشانه ای باشد برلحظات به ظاهر آرام زندگی زناشویی هما که ظاهری زیبا و فریبنده دارد اما درپشت آرامش سپیدرنگی که همه جا را احاطه کرده است بهمنی ویران کننده و مهیب در انتظار نشسته است. 

بهمن حکایت زندگی زنی پابه سن گذاشته است که زندگی و لحظاتش با بودن شوهر و تنها پسرش معنا پیدا می کند. تنها انگیزه های ادامه زندگی برای زنی که میداند بهار زندگی را پشت سر گذاشته و به روزهای زمستانی آن رسیده است. زنی که زمستان برفی اما آرام زندگی اش با آمدن زن جوان و زیبایی به ساختمان محل زندگی اش گرفتار بهمن می شود. هما باآمدن زن جوان در آیینه مدام برچهره ای خیره میشود که رد گذر لحظه های آن را می توان بر چین و چروک دور چشم ها و صورت او دنبال کرد.

بهمن باوجود ایده جذابی که دارد اما فیلم بدی است. شخصیت پردازی ضعیف شخصیت های فیلم، بازی های بد، ریتم کند و ناموجه فیلم، همه و همه از بهمن فیلمی به شدت خسته کننده ساخته است.