معمولن کمپانی های مادر، برای شرکت های نماینده خودشون به عنوان عرضه کننده و فروشنده محصولاتشون، اعتبار مدت داری رو در نظر میگیرند. مثلن شرکت ما که نماینده یک کمپانی آلمانی هست تا یک سقف مشخصی از طرف اون کمپانی برای مدت سه ماه اعتبار داره. به این ترتیب که براساس پروفرمی که برای اجناس سفارشی صادر میشه هر محموله از سوی شرکت ما خریداری میشه، بدون اینکه پولی رو در ابتدای امر پرداخت کنه. این اعتبار یک جور حسن انجام کار هست که به شرکت های نماینده این فرصت رو میده که محصولات خریداری شده رو به مشتری هاشون بفروشند و بعد از رسیدن به سقف اعتبار وجه این محموله ها رو به کمپانی مادر پرداخت کنند.
این روزها با روند افزایشی و غیرمتعارف ارز این اعتبار تبدیل به قوز بالا قوز برای شرکت های نماینده شده. به طور مثال شرکت ما مجبوره وجه محموله های خریداری شده با یورو 1360 تومان رو هنگام سررسیدن زمان پرداخت با قیمت 1380 تومان و یا بالاتر پرداخت کنه. جنس ها هم که قبلن با نرخ روز ارز فروخته شده است و چون چشم انداز روشنی هم برای این تغییرات وجود نداره این که این تغییرات روهم نمیشه به درستی پیش بینی کرد تا برروی قیمت محصولات لحاظ کرد. یعنی اصلن به ذهنت هم خطور نمیکنه در عرض یکی دو ماه دلار 1100 تومانی تبدیل به 1455 تومانی بشه. خلاصه این که این روزها با هر بالا و پائین شدن نرخ ارز تن شرکت هایی که گردش مالیشون به نرخ ارز در بازار بستگی داره به لرزه می افته.
پی نوشت: نرخ دلار امروز از مرز1445 تومان و یورو 1870 تومان گذشت تا بازار ارز پرتلاطم ترین روزهای خود رو سپری کند.