دو روی سکه یک ماجرا

روی نخست سکه در ایران : هفته گذشته بریتانیا در اعتراض به فعالیت های هسته ای ایران، تمام روابط اقتصادی خود را طی تحریم های جدید قطع و تمامی نهادهای مالی بریتانیا را از انجام معامله با نهادهای ایرانی و بانک مرکزی ایران منع کرد. (اتفاقی که در روابط دیپلماتیک هر کشوری  ممکن است روی دهد.) به دنبال این تحریم ها، مجلس ایران کلیات طرح دو فوریتی کاهش رابطه با بریتانیا را به تصویب رساند و  از وزارت امور خارجه ایران خواست که ظرف دو هفته آینده، سفیر بریتانیا را از ایران اخراج کند.( این تصمیم هم، حق هر کشوری است که بنا به مصلحت عمومی کشور خود تصمیم بگیرد که سطح روابط خود را با کشور دیگری کاهش یا به طور کامل قطع کند). دو روز پس از تصویب طرح مجلس، عده ای معترض  تحت عنوان " بسیج دانشجویی" در مقابل سفارت بریتانیا و باغ قلهک محل اقامت کارکنان سفارت تجمع کردند. با بالاگرفتن اعتراضات و تهییج این معترضین، عده ای از آنها از دیوارهای سفارت بالا رفته و سفارت و باغ قلهک را به تصرف خود درآوردند. این خبر به سرعت به تیتر اول تمامی خبرگزاری های داخلی و خارجی تبدیل شد. وزیر امورخارجه بریتانیا این رفتار را غیرقابل قبول دانست و روز بعد دستور به خروج تمامی کارکنان خود از تهران داد و 48 ساعت به کارکنان سفارت ایران در بریتانیا هم مهلت داده شد تا خاک این کشور را ترک کنند. مجلس ایران این گونه رفتارها از سوی بریتانیا  را "غیر سیاسی و غیردیپلماتیک" دانست و نماینده های این مجلس در صحن آن با رفتاری کاملن "دیپلماتیک" به سردادن " شعارهای مرگ بر انگلیس" پرداختند. به گفته خبرگزاری ها یکی از نماینده های همین مجلس در بین معترضین و تظاهرکنندگان مقابل سفارت بریتانیا دیده شده است. از سوی دیگر، وزیر امورخارجه ایران بابت این تعرضات و این رفتارها طی بیانیه ای اظهار تأسف نمود و این رفتارها را غیرسیاسی دانست. (دوگانگی رفتاری در سطح حکومتی ایران)

آن روی سکه در بریتانیا: سفارت بریتانیا در ایران مورد تعرض عده ای معترض قرار گرفت. پرچم این کشور از سر در سفارتخانه آن پائین کشیده و آتش زده شد. تصاویر تخریب اموال کارکنان سفارت، شیشه های شکسته ی ساختمانهای سفارت، اتومبیل های به آتش کشیده شده و گروگانگیری چند ساعته تعدادی از کارکنان سفارت بریتانیا در تهران در تمامی خبرگزاری های داخلی و خارجی به نمایش درآمد. تصاویری که هر کدام به تنهایی برای تهییج و جریحه دار نمودن مردم یک کشور کافی بود. اما عکس العمل مردم بریتانیا در مقابل این رفتارها چه بود؟ در رفتاری کاملن مدنی و مدرن، حتی یک شهروند بریتانیایی مقابل سفارت ایران در بریتانیا تجمع نکرد و هیچ تعرضی حتی در حد شعار و پرتاب کردن اشیاء به در و دیوار سفارت ایران از سوی این شهروندان صورت نگرفت. پرچم کشورمان در اعتراض به این رفتارها در هیچ نقطه از بریتانیا آتش زده نشد. پارلمان بریتانیا کارکنان سفارت ایران را از بریتانیا اخراج کرد اما در صحن علنی این مجلس حتی یک شعار هم علیه ایران داده نشد. و این تمام تفاوت رفتاری شهروندان و مسئولین حکومتی در کشورهای پیشرفته و  قانون مدار امروزی است با کشورهای جهان سومی نظیر کشورمان که همیشه " احساسات گرایی" حتی در رفتار مسئولین حکومتی آن بر " قانون و رفتارها و گفتارهای قانون مدارانه" غالب است.