مملکت گل و بلبل

تو فیلم “ کاغد بی خط”  ناصر تقوائی سکانسی هست  که یه شب “رویا “ از کلاس فیلمنامه نویسی اش بر میگرده و میبینه که در خونه  شکسته شده و وقتی با ترس و لرز وارد خونه میشه میبینه اونی که زده در خونه رو آش و لاش کرده " جهان" شوهرش و پدر بچه هاش بوده. چون بچه ها برای باز کردن در ازش " اسم رمز " خواسته بودن و به توصیه مادرشون حاضر نشده بودند که در رو به روی کسیکه اسم رمز نمیدونسته باز کنند. رویا به جهان می گه: ببین با این بچه ها چه رفتاری داشتی که این طوری ازت می ترسند. خلاصه بگو مگوها بالا میگیره و جهان که در برابر استدلال ها و حرفای رویا کم اورده بر می گرده و میگه: اصلن ببینم تو، تا این موقع شب کجا بودی؟

رویا هم در جواب این سفسطه میگه:"" تو عادت  داری جهان، وقتی یه جات می سوزه جای دیگه ات رو فوت کنی. ""

حالا این داستان شده حکایت این روزهای حکومت و مسئولان ما؛ که لا به لای اوضاع واویلای سیاسی خارجی و داخلی مون و خبر های مرتبط با هاله سحابی و هدی صابر و اعتصاب زندانی های سیاسی و از اون طرف اگر قضیه رو اصلن سیاسی نبینیم و اجتماعی ترش کنیم . در مقابل اخبار تجاوزات دسته جمعی و کودک آزاری های زنجیره ای  و کلی خبرهای ریز و درشت دیگه  باز حضرات تمام کار و زندگیشون رو ول کردند و  چسبیدند به بدحجابی و پوشش خانم ها. که ای ایها الناس، عده ای مانکن نمای هدایت شده از سوی خارجه و پول بگیر اجنبی دوره افتادن تو  شهر که " امنیت" ایران گل و بلبل مون رو به خطر بندازند و به اجرای بی تنازل قوانین " اسلامی مون" که بحمدالله جزء به جزء در حال اجراست خدشه وارد کنند. برادر من شما اگر سررشته امور مملکتی از دستت در رفته دیگه چرا عصبانیتت رو جای دیگه خالی می کنی.

امروز تو میدون آرژانتین هرچی دو دو تا چهارتا کردم تا بتونم یه " قاعده و تعریف" برای زنان و دختران هدایت شده به داخل ون  های پلیس امنیت که در میدون آرژانتین درحال برقراری امنیت جامعه بودند پیدا کنم نشد که نشد.