سکوت

وقتی از برگمان و آثارش سخن گفته می شود؛ غالباً آثاری چون توت فرنگی های وحشی، پرسونا و فانی و الکساندر در ذهن مخاطب آشنا به سینمای او نقش می بندد. فیلم هایی که بسیار از آنها خوانده ایم و شنیده ایم. " سکوت" اما از آثار قابل تأمل و زیبای اوست که شاید کمتر از آن شنیده باشیم. این فیلم به مانند دیگر آثار برگمان در ارتباط با تنهایی انسان هاست. انسان هایی که از تنهایی عذاب می کشند و برگمان با استفاده از نماهای بسته و تصاویر درشت از صورت شخصیت های فیلم، درد و رنج حاصل از تنهایی آنها را به تصویر می کشد. دو خواهر به نام های " آنا و استر" به همراه پسر خواهر کوچکتر به اروپای مرکزی سفر میکنند. کشوری که با زبان آن بیگانه اند. زبان ساکنان این شهر و حتی صداهایی که از گوشه و کنار شنیده می شود، تعمداً برای این دو خواهر و مخاطبین فیلم نامفهوم و گنگ است. هرچه از فیلم میگذرد سخن گفتن و ارتباط کلامی تبدیل به عملی غیرضروری می گردد و شخصیت های فیلم برای فهماندن حرف هایشان به ساکنان شهر یا مانند خواهر بزرگتر به ایما و اشاره روی آورده و یا مانند خواهر کوچکتر " سکوت" اختیار میکنند.
" سکوت" خودبیگانگی انسان ها در جهان مدرن را به تصویر میکشد. آنجا که روابط انسانی هر روز کمتر و کمتر می شود و انسان ها برای فرار از تنهایی به هم آمیزی های جنسی روی می آورند. " افسار گسیختگی جنسی در جهان مدرن" با صحنه های " اروتیک" که کاملاً هوشمندانه و به جا- نه برای جذب مخاطب بلکه برای نشان دادن فضای پرتعلیق و دلهره آور فیلم - به تصویر کشیده شده است. " آنا" خواهر کوچکتر که هنوز جوان است و زیبا، در شهری که ساکنانش زبان او را نمی فهمند، به آغوش پیشخدمت رستورانی پناه می برد که با زبان او بیگانه است. سکوت، از فقدان محبت در جهانی می گوید که ار تباط کلامی در آن هرروز کم و کمتر می شود.
" موسیقی " یکی دیگر از مولفه های آشنای فیلم های اینگمار برگمان است که در این فیلم نیزبرای شناساندن زوایای شخصیت های اصلی فیلم از آن بهره جسته است. " استر" خواهر بزرگتر که بیمار است و انتظار مرگ را می کشد؛ در طول فیلم در بستر تنهایی و بیماری به رادیوی کوچک خود پناه می برد و به سونات های ویلن باخ گوش میدهد. در مصاحبه ای برگمان منشأ و ایده اصلی فیلم را از " کنسرتوی بارتوک " برشمرده است. " سکوت" یکی از سه گانه مذهبی برگمان است که پس از دو فیلم " همچون در یک آیینه" و نور زمستانی ساخته شده و به گفته او" پایان دوره ای بوده که پرسش های مذهبی، محوریت اصلی فیلمهایش قرار داشته اند.