دیشب مستند" تهران انار ندارد" مسعود بخشی را دیدم. فیلمی که از سال هشتاد و پنج در توقیف وزارت ارشاد بود تا نهایتاً در تیرماه 88 در چند سالن و سانس محدود اجازه اکران پیدا کرد. به نظرم علیرغم مشکلات مالی و کمبود بودجه ای که در فیلم مسعود بخشی هم به آن اشاره می کند، مستند خوش ساخت و دیدنی از کار درآمده است. بخصوص صدای گرم و گیرای " نصرت کریمی" راوی " طهران قدیم" برروی تصاویر آن زمان طهران و مردمان آن روزگارش حسابی می چسبد. اگر می خواهید چگونگی تبدیل شدن طهران از روستایی قدیمی با مردمانی عموماً بیسواد و خلافکار در طول تاریخ دویست ساله آن و گذر از زمان قاجار و پهلوی و تبدیل شدن آن به کلان شهر کنونی تهران -بامعضلاتی که کارگردان با هوشیاری و باطنز و کنایه به آنها اشاره می کند- را تماشا کنید، دیدن این مستند زیبا با کلی ترانه قدیمی و کوچه بازاری را از دست ندهید.
در ابتدای فیلم نصرت کریمی" طهران" را اینگونه معرفی می کند:
طهران روستائی بزرگ در حوالی شهرری است که باغها و میوه های فراوان دارد. ساکنان آن در سردابهائی زندگی می کنند که به لانه مورچگان ماند. تهران چند محله دارد که هریک با دیگری در جنگ و ستیز است. حرفه تهرانی ها خلافکاری ست و فرمانروا دلخوش است که ایشان خراجگزار پادشاهند. میوه هایشان نیکو و فراوان است. و بویژه اناری دارند که در هیچ یک از شهرها نظیرش یافت نمی شود.
در ابتدای فیلم نصرت کریمی" طهران" را اینگونه معرفی می کند:
طهران روستائی بزرگ در حوالی شهرری است که باغها و میوه های فراوان دارد. ساکنان آن در سردابهائی زندگی می کنند که به لانه مورچگان ماند. تهران چند محله دارد که هریک با دیگری در جنگ و ستیز است. حرفه تهرانی ها خلافکاری ست و فرمانروا دلخوش است که ایشان خراجگزار پادشاهند. میوه هایشان نیکو و فراوان است. و بویژه اناری دارند که در هیچ یک از شهرها نظیرش یافت نمی شود.
0 نظرات:
ارسال یک نظر