نمایش اقتدار یا استیصال و درماندگی؟؟

اولنوشت: بخش نظرات درست شد، خبر نداشتم که غیرفعال شده است.

نمیدونم باید خوشحال باشیم از اینکه می بینیم، در هشت ماه گذشته، آنچنان" صدای اعتراضمان" بلند و رسا بوده است که حکومت را وادار کرده ، در روزی که روز" به رخ کشیدن اقتدار ملی به جهانیان" نام نهاده اندش، برای یک قدم عقب نشاندن معترضین- البته به خیال خودش- این حجم از نیروهای رنگارنگ را در سطح شهر مستقر کنند. به قول دوستی: انگار دیروز دولت تمام بودجه 89 اش را صرف، آرایش و چیدمان این حجم از نیروها کرده بود. یا اینکه باید تأسف بخوریم از اینکه در کشوری زندگی میکنیم که حکومتمدارانش، برای سرکوب صدای معترضین اش، حاضر است هرهزینه ای بدهد و به هر ریسمانی چنگ بیندازد.
از دیروز مدام این جمله را می شنوم که، تظاهرات دیروز، شکستی بود برای جنبش اعتراضی مردم!!! شکست؟؟ فکر میکنم شکست در میادینی معنا و مفهموم پیدا میکند که دوطرف در شرایط مساوی و عادلانه در آن حضور پیدا کنند، نه این بازی ای که از بد روزگار به آن وارد شده ایم و حتی کوچکترین قواعد یک بازی عادلانه در آن رعایت نمیشود. مردمی با دستان خالی که دیروز تنها سلاح هایشان یعنی شعار و نمادهای سبزی که تا به امروز به همراه داشته اند، را هم از آنها دریغ کرده بودند. در مقابل گروه گروه و گردان گردان نیروی تا بن دندان مسلح ، قرار گرفته اند.
انصافاً باید قبول کنیم که حکومت در برگزاری نمایش دیروز ش موفق عمل کرد. سناریوی از پیش طراحی شده درست و حسابی ،کارگردانی و اجرای دقیق. اما نمایش، نمایش است دیگر، هرچه قدر هم که متبحرانه و تماشاچی پسند ساخته شده باشد، برای مدت کوتاهی تاریخ مصرف دارد و بعد از آن هرقدر هم که چیدمان و دکوراسیون صحنه را تغییردهی و آن را با انواع و اقسام زرق و برق ها تزئین کنی، نمی توانی و نباید به موفقیت آن دل بندی. دولت و حکومتی که از پایگاه مردمی خود باخبر است، چه نیازی به این حجم قشون کشی و ایجاد رعب و وحشت دارد؟ چه کسی قرار است از این نمایش تکراری فریفته شود؟ هر دوطرف می دانیم، قضیه از چه قرار است. اگر مقصود به رخ کشیدن قدرت و جایگاه مردمی تان به کشورهای دیگر است، با شکست مفتضحانه ای روبرو شده اید. مطمئنن خبرنگاران خارجی، بیشتر از اینکه تحت تأثیر حضور گسترده طرفدارانتان قرار گرفته باشند، مبهوت فضای به شدت نظامی و امنیتی شهر شده اند که بیشتر به میدان جنگ می مانست تا محلی برای نمایش اقتدار یک حکومت.

پی نوشت: به شخصه فکر میکنم تظاهرات و اعتراضات خیابانی را برای مدتی باید کنار گذاشت - در این هشت ماه حکومت یاد گرفته است چه طور این اعتراضات را مهار کند- و فاز جدیدی از اعتراضات را آغاز کرد.
پی نوشت: کی میگه تعدادمون دیروز کم بود؟؟ جمعیت از جمعیت سیزده آبان به نظر من خیلی بیشتر بود، قرار نیست تمام تجمعاتمان را با بیست پنج خرداد مقایسه کنیم که. خلاصه اینکه همچنان هستیم و همچنان سبز میمانیم.