خبر 4 سال محكوميت دختري كه نه نامي بزرگ داشت و نه منصبي. قاضي دادگاه هم در جواب اعتراضش كه گفته بود، چرا سايرين را بعد از صدور حكم با قرار وثيقه آ‍زاد مي‌كنيد و من را نه، به او گفته بود كه " خودش را با آن‌ها مقايسه نكند." و عاطفه مقايسه نكرد، نه با آن‌ها و نه با هيچ كس ديگر. اما آن‌جا كه صحبت از زنداني كشيدن و حبس به ميان مي‌آيد. عاطفه، هم‌پاي همان كساني حكم مي‌گيرد كه نبايد خودش را با آن‌ها مقايسه كند.
عاطفه نبوي، اولين زني است كه به دليل اعتراضات پس از انتخابات حكم محكوميت دريافت كرده است. آن‌هم تنها به دليل شركت در تظاهرات 25 خرداد. تظاهراتي كه خيلي از ما در آن شركت كرده‌ايم و از اين لحاظ هم جرم عاطفه‌ايم. اما حالا ما در خانه‌هايمان نشسته‌ايم و عاطفه بايد براي همه آن 3 ميليون نفري كه آن روز در خيابان حضور داشتند، در زندان بماند. 4 سال.
كمپين " من عاطفه‌ام" از آن رو توسط جمعي از فعالان مدني تشكيل شده، تا توجه افكار عمومي و نهادهاي بين المللي را به حكم غيرعادلانه صادر شده عليه عاطفه نبوي جلب كند.از اين رو، ما در اولين فراخوان خود از همه كساني كه در اعتراضات پس از انتخابات و به خصوص در تظاهرات 25 خردادماه شركت كرده‌اند، مي‌خواهيم با نوشتن چند خط، براي عاطفه و براي دستگاه قضايي، بگويند كه ما هم‌جرم عاطفه هستيم و اگر قرار است او زنداني شود، بايد همه ما به جرمي مشترك زنداني شويم.عاطفه نبوي در زندان است و نامش در هياهوي اين همه خبر بازداشت و زندان گم شده است. اين دختر 28 ساله، بايد 4 سال در زندان بماند. براي يك روز حضور در خيابان. يك روز اعتراض. ما مي‌خواهيم بگوييم كه مانند او فكر مي‌كنيم. كه همه ما عاطفه هستيم. كه بايد همه ما را زنداني كنند.
پی نوشت: گروهی از دوستان و فعالان مدنی "کمپینی " راه انداخته اند در حمایت از عاطفه، جرم عاطفه شرکت در راهپیمائی میلیونی بیست و پنج خرداد است. اگر این جرم است ،بسیاریمان در این جرم شریکیم. از این طریق و از این وبلاگ اعتراض خودم را به این حکم و سایر احکام سنگینی که برای بسیاری از دستگیر شدگان وقایع بعد از انتخابات صادر شده است، اعلام میکنم . به امید آزادی هرچه زودتر عاطفه و تمامی زندانیان سیاسی .
4 نظرات:
واي واي واي واي بر ما كه گمان مي كرديم ...
نمي دانم ..
جرم!؟!؟!؟
اگه اینا باشن طرح گسترش زندان ها رو هم در دستور کارشون قرار میدن و همه اون 3 میلیون نفرو میندازن زندان!!
خدا رو چه دیدی.یه وقت دیدی تمام 70 میلیون نفر رو انداختن زندان!!
همه ما با وجود آگاهی از خطراتی که وجود داشت تو اعتراضات شرکت کردیم
ولی آخه اصلاً برای چی باید خطر برای اعتراضی که با سکوت همراه بود وجود داشته باشه ؟؟؟
ما که چیز زیادی نمی خواستیم
فقط حقمون رو طلب می کردیم
مزد کاری رو که انجام داده بودیم می خواستیم
حالا این وسط نداها و سهراب ها پرپر میشن و عاطفه ها رو تو سایه نگه می دارنند تا در دوری از خورشید خودشون کم کم پژمرده بشن
اون ها واقعاً حقشون نیست
نباید این طور باشه
نباید
چند روزه که از فکر عاطفه بیرون نمیام
چیکار باید کرد ؟
این دیگه چجورشه !؟
ارسال یک نظر